• جهت تعیین وقت مشاوره و یا انجام آزمایشات شنوایی سنجی با شماره های زیر تماس بگیرید .
  • 88766331-6 - 021-88507066 tell haeder

برحسب عامل ایجاد کننده کم شنوایی، میتوان اقدامات پیشگیرانه‌ ای انجام داد که در حفظ سلامت شنوایی افراد موثر باشد. 

غربالگری شنوایی نوزادان

با غربالگری شنوائی در بدو تولد میتوان از بروز معلولیت شنوائی و عوارض ناشی از آن پیشگیری کرد.

اجتناب از صداهای ناهنجار و حفاظت شنوایی

عدم قرارگیری در محیط‌های شلوغ با صداهای بلند و گوشخراش یا مکان‌هایی که در آنها صداهای بسیار بلند ولی منقطع (مانند باشگاه‌های تیراندازی) و همچنین استفاده از لوازم محافظ شنوایی و ضدصوت ،  راه‌های بسیار مهمی در پیشگیری از آسیب‌ شنوایی هستند.

چکاپ شنوایی

خوب است که افراد همانطور که به چکاپ بینایی، دندان و سلامت عمومی خود اهمیت میدهند، تست‌های شنوایی نیز به لیست چک‌آپ‌های روتین اضافه شود و همه افراد بالای ۵۰ سال همه ساله جهت بررسی شنوایی به متخصصین این رشته مراجعه کنند.

تغذیه صحیح 

تغذیه صحیح، ورزش دائم و مواد ضد اكسید كننده در سلامت عمومی بدن و خصوصا سلامت سیستم شنوایی بسیار موثر است. استفاده از سبزی ها و میوه های تازه و روغن زیتون و داغ نكردن روغن در حرارت بالا نیز از جمله اقداماتی است كه می تواند برای محافظت از شنوایی انجام داده شود. قرص های ویتامین و مكمل های غذایی هم تاثیر منفی تغذیه نادرست را تا حدی خنثی كرده و برخی از اختلالات داخلی را درمان میكنند. این مواد، سیستم دفاعی بدن را تقویت كرده و باعث جبران كمبودهای غذایی می شود.

بیمارانی که دچار وزوز گوش هستند و صدایی در گوششان وجود دارد (غیر از صداهای ناشی از جرم گوش) باید بدانند این بیماری درمان دارویی قطعی ندارد و عمده درمان ها روی کاهش صدا تمرکز دارند و نه قطع صدا.

تغییر رژیم غذایی میتواند در کاهش صدای داخل گوش موثر باشد،  بیماران باید میزان کافئین مصرفی روزانه خود را کاهش دهند. سیگار و الکل باعث تشدید صدا می شوند و ترک این 2 ماده توصیه اصلی برای کاهش وزوز گوش است. در صورتی که کم شنوایی همراه با وزوز وجود داشته باشد استفاده از سمعک مفید میباشد وتوصیه می شود. درصورتیکه وزوز به تنهایی و بدون تغییری در شنوایی وجود داشته باشد انجام لیزرتراپی در برخی موارد مفید است، همچنین استفاده از تینیتوس مسکر که توسط ادیولوژیست و برحسب شدت و فرکانس وزوز تجویز و تنظیم میشود میتواند برای تطابق با وزوز وسیله بسیار کارامدی باشد.ِ

پیرگوشی نوعی افت شنواییست که به تدریج با افزایش سن در بیشتر افراد ایجاد می شود. کم شنوایی در سنین سالمندی ضایعه شایعی است. شیوع کم شنوایی قابل توجه در افراد بالای 65 سال 40 تا 45 درصد و در افراد بالای 70 سال حدود 83 درصد است.سرعت رشد کم شنوایی در سنین بالاتر و نیز در فرکانس های بالا بیشتر است. راه اصلی پیشگیری از کاهش حساسیت شنوایی(و نه آستانه شنوایی)، استفاده از سمعک می باشد.

این را بدانیم که هیچگونه درمان دارویی برای کم شنوایی ناشی از افزایش سن وجود ندارد. در این حالت، اگر فرد به موقع از سمعک مناسب استفاده کند، توانایی گوش دادن به اصوات مختلف حفظ می شود و فرد مبتلا می تواند از باقیمانده شنوایی خود حداکثر بهره وری  را داشته باشد.استفاده از سمعک، باعث جلوگیری از کاهش آستانه شنوایی نمی شود، اما سیستم شنوایی را برای تمرین روزانه و بهره مندی از حداکثر توان خود آماده نگه می دارد.

میتوانید با پاسخگویی به سوالت زیر خودارزیابی شنوایی داشته باشید :

  • آیا اغلب از دیگران می خواهید تا حرف هایشان را تکرار کنند؟
  • آیا معمولا صدای رادیو و تلویزیون را بلندتر از حد طبیعی می کنید؟
  •  آیا گفتگوی دو طرفه با وجود نویز پس زمینه برای شما دشوار است؟
  • آیا معمولا صدای اطرافیان خود را  ناواضح و به صورت زمزمه می شنوید؟
  • آیا فهمیدن گفتار بزرگسالان در مقایسه با گفتار خردسالان برای شما راحت تر است؟
  • آیا گفتگو در محیط های پر سر و صدا مانند رستوران ها برای شما دشوار است؟
  • آیا شنیدن صدای زنگ یا وزوز را در گوش خود تجربه کرده اید؟
  • آیا اغلب دیگران به شما می گویند که لازم است مطالب را برای شما تکرار کنند؟

در صورتی که پاسخ شما به بیشتر از سه سوال از سوالات بالا مثبت است مشاوره با متخصصین شنوایی شناسی را به شما توصیه می کنیم.

اختلال شنوایی، شایع‌ترین نقیصه مادرزادی در بدو تولد است و 50 درصد اختلالات شنوایی در بدو تولد به علت بیماری‌های ژنتیک رخ می‌دهد. به بیان دیگر، ناشنوایی بعد از عقب ماندگی ذهنی، رتبه دوم معلولیت را در کشور به خود اختصاص داده است.

یادگیری گفتار از طریق شنوایی صورت می‌گیرد بنا براین اگر نوزادی به واسطه کم‌شنوایی زیاد، محرکات گفتاری را دریافت نکند، قادر به تکلم نیز نخواهد بود. به همین ترتیب، درجات مختلف کم‌شنوایی باعث بروز اشکال در صحبت کردن به درجات مختلف می‌شود.

هر کودکی که در صحبت کردن تاخیر داشته باشد، لازم است ابتدا از سوی یک شنوایی شناس مورد ارزیابی شنوایی قرار گیرد. روی دیگر این مشکل آن است که پس از شناسایی کم‌شنوایی اگر اقدامات توانبخشی شنوایی و تجویز سمعک از سوی شنوایی‌شناسان به موقع انجام شود، عوارض ناشی از کم‌شنوایی ظاهر نمی‌شود یا از شدت آنها به مقدار قابل توجهی کاسته می‌شود.