- احساس انسداد یا پری گوش
- وجود ترشحات چرکی کم حجم
- گوش دردی كه با كشیدن گوش بدتر میشود.
- بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش
- خارش گوش
- گاهی تب خفیف
- ترشح چرك از گوش
- كاهش موقت شنواییدر گوش درگیر
- وجود یك برجستگی یا جوش كوچك و دردناك در مجرای گوش
عوامل افزایش‌دهنده خطر:
- شنا در آب آلوده و كثیف
- رطوبت زیاد به هر علت
- ناكافی بودن تولید موم گوش (سِرومِن)
- سابقه عفونت قبلی در گوش
- آلرژی گوش
- دیابت شیرین یا سایر بیماری‌هایی كه فرد را مستعد عفونت می‌كنند.
پیشگیری از عفونت گوش خارجی :
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید.
از آنجا که گوش خشک بعید است دچار عفونت شود. برای پیشگیری از عفونت لازم است که پس از شنا و یا حمام کردن آب را از گوش خارج کرده و از میزان رطوبت کانال گوش کاست. ایمن ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از سشوار با فاصله مناسب می باشد.