اختلال شنوایی، شایعترین نقیصه مادرزادی در بدو تولد است و 50 درصد اختلالات شنوایی در بدو تولد به علت بیماریهای ژنتیک رخ میدهد. به بیان دیگر، ناشنوایی بعد از عقب ماندگی ذهنی، رتبه دوم معلولیت را در کشور به خود اختصاص داده است.
یادگیری گفتار از طریق شنوایی صورت میگیرد بنا براین اگر نوزادی به واسطه کمشنوایی زیاد، محرکات گفتاری را دریافت نکند، قادر به تکلم نیز نخواهد بود. به همین ترتیب، درجات مختلف کمشنوایی باعث بروز اشکال در صحبت کردن به درجات مختلف میشود.
هر کودکی که در صحبت کردن تاخیر داشته باشد، لازم است ابتدا از سوی یک شنوایی شناس مورد ارزیابی شنوایی قرار گیرد. روی دیگر این مشکل آن است که پس از شناسایی کمشنوایی اگر اقدامات توانبخشی شنوایی و تجویز سمعک از سوی شنواییشناسان به موقع انجام شود، عوارض ناشی از کمشنوایی ظاهر نمیشود یا از شدت آنها به مقدار قابل توجهی کاسته میشود.